خاکستری .

تا همین چند وقت  پیش ، در میدان انقلاب تهران ، یک پل عابر پیاده بود روی خیابان کارگر جنوبی . 

برای من شهرستانی ، که به واسطه کار یا رفتن به ماموریت های کاری، هر از چند گاهی به تهران می امدم ، همه ی تهران خلاصه می شد در خیابان انقلاب و میدان انقلاب! 

اول کتابفروشی ها بودند که انگار یکی از رسالت های من در دنیا، مرور و گذر هزارباره در کتابفروشی ها و از جلوی آنها بود! 

دوم خود میدان انقلاب بود که از هر نقطه ی تهران به هر نقطه ای دیگر که می خواستم بروم، باید حتما از مبداء به میدان انقلاب می آمدم  و از انجا توزیع می شدم !!!!

و سوم آن پل عابر پیاده بود . 

پلی که هر بار به تهران می امدم، دست کم بیست دقیقه ای روی آن می ایستادم و گاهی خیره ی شمال تهران می شدم و گاهی خیره ی جنوب!

اسم ان پل را گذاشته بودم: مرز بین خاکستری و سیاه!! 

این همه روده درازی کردم که بگویم سال ۹۷ دارد می رود! دارد شرش را کم می کند. سال ۹۷ برای من و خیلی از هم نسل های من مثل همان پل عابر پیاده میدان انقلاب بود. مرز بین خاکستری و سیاه. 

و بقول دوستی دوست داشتنی : مرز بین سیاه و مشکی !!! 

اما می رود . این سال هم می رود و خیلی ها هم که زیادی مانده اند می روند. 

سال نوی همه تان سالی شاد و سبز و سپید